Σχετ. άρθρο: Το Ισλαμικό Κράτος και η ολιγωρία της Δύσης
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο γενικό ιστορικό της ανάδειξης του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους και στις εξελίξεις που οδήγησαν στη σύμπηξη της ευρείας συμμαχίας κρατών της Δύσης και του αραβικού κόσμου, για την πραγματοποίηση βομβαρδισμών και ενδεχομένως κάποιου τύπου επιχείρησης από εδάφους.
Στο σημερινό μας άρθρο θα προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε στις πιθανές συνέπειες της επέμβασης της προαναφερθείσας συμμαχίας στην περιοχή και πώς αυτές θα επηρεάσουν τα σύνορα Ιράκ και Συρίας, το Κουρδικό και την Τουρκία.
Οσον αφορά τα σύνορα Ιράκ - Συρίας, τα οποία -να υπογραμμίσουμε- είναι καθαρά τεχνητά και χαράχτηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα πρέπει να θεωρούμε πιθανό να αλλάξουν και οι Αραβες σουνίτες που κατοικούν εκατέρωθεν των συνόρων, ως χθες πολίτες του Ιράκ και της Συρίας, μετά το πέρας της επιχείρησης εναντίον των τζιχαντιστών να δημιουργήσουν ένα πραγματικό κράτος, που θα παίρνει εδάφη και από το Ιράκ και από τη Συρία.
Οσον αφορά το Κουρδικό, σήμερα οι Κούρδοι είναι στην ουσία η μόνη δύναμη που πολεμά σθεναρά εναντίον των τζιχαντιστών από το έδαφος. Με μια διαφορά: Οι Κούρδοι του Βόρειου Ιράκ ή του Νότιου Κουρδιστάν, όπως είναι το ορθό, επειδή ήδη διαθέτουν ένα ομόσπονδο κράτος που λειτουργεί ντε φάκτο από το 1992 και ντε γιούρε από το 2005, με αφορμή τις πολεμικές συγκρούσεις με τους τζιχαντιστές, έχουν ανέβει ένα σκαλί αναγνώρισης από τη Δύση, πολλές χώρες της οποίας -ανάμεσα σε αυτές και η Ελλάδα- έχουν στείλει ή θα αποστείλουν οπλικά συστήματα και πολεμικό υλικό στην κουρδική κυβέρνηση, κάτι που έως προχθές ήταν αδιανόητο, λόγω της αντίδρασης της Βαγδάτης. Σήμερα όλα γίνονται με άνεση, χωρίς να ενοχλείται κανείς, ούτε η Τουρκία!
Και ερχόμαστε τώρα στα δύσκολα.
Τις πιο σκληρές μάχες εναντίον των τζιχαντιστών και στο Ιράκ και στη Συρία τις δίνουν οι αντάρτες του ΡΚΚ και του παρακλαδιού του, του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας του Δυτικού Κουρδιστάν - Ροζάβα (Β. Συρία). Μάλιστα, αυτό που παραδέχονται όλοι, εχθροί και φίλοι των Κούρδων και του ΡΚΚ, είναι ότι οι αντάρτες του δεν έχουν χάσει σχεδόν καμία μάχη, ενώ πιστώνονται τη λυτρωτική καταδρομική επέμβαση στα όρη Σιντζάρ, όπου αποφεύχθηκε η σφαγή δεκάδων χιλιάδων γεζιντί από τους τζιχαντιστές.
Και λέμε δύσκολα γιατί, ύστερα απ' όλα αυτά και αφού το ΡΚΚ είναι η κύρια και πιο αξιόπιστη στρατιωτική δύναμη για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών, η Δύση είναι υποχρεωμένη να επαναπροσδιορίσει τη στάση της απέναντι στο κίνημα αυτό, που έως σήμερα είναι χαρακτηρισμένο ως τρομοκρατική οργάνωση.
Φυσικά υπάρχει πάντα η αντίδραση της Τουρκίας, όμως η Αγκυρα θα δυσκολευτεί τη φορά αυτή να βρει φίλους και συμμάχους στις προσπάθειές της να κρατά στη γωνία και υπό τον έλεγχό της το ΡΚΚ ως τρομοκρατική οργάνωση, τη στιγμή μάλιστα που, όπως είναι τοις πάσι γνωστόν, οι μηχανισμοί του τουρκικού κράτους και η ίδια η κυβέρνηση της Αγκυρας είναι αυτοί που βοηθούν με κάθε τρόπο και εξοπλίζουν του τζιχαντιστές.
Ηδη, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Ενωση και διάφορες ευρωπαϊκές χώρες στέκονται με σκεπτικισμό πάνω από το κρίσιμο αυτό δίλημμα και δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανο η προσέγγιση και αναγνώριση να ξεκινήσει με τους Κούρδους της Συρίας και το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας, που δεν είναι τίποτε άλλο από έναν πολιτικοστρατιωτικό κλώνο του ΡΚΚ.
Επίσης ένα άλλο σημείο που θα πρέπει να προσέξουμε και είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι απασχολεί σοβαρά την Αγκυρα είναι το γεγονός ότι ο υπερεξοπλισμός των Κούρδων, στο τέλος της επιχείρησης εναντίον των τζιχαντιστών, θα έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός εμπειροπόλεμου και σχετικά καλά εξοπλισμένου κουρδικού στρατού, ο οποίος, εκτός του ότι θα προστατεύει τους κουρδικούς πληθυσμούς και τα υπό χάραξη σύνορα του Μεγάλου Κουρδιστάν, θα δίνει και αυτοπεποίθηση στην Ερμπίλ και στις άλλες κουρδικές συνιστώσες απέναντι στις γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία.
Οι φίλοι και αναγνώστες της εφημερίδας μας και αυτής εδώ της στήλης δεν πρέπει να έχουν παράπονο, γιατί όλα αυτά τα χρόνια, όταν δεν τολμούσε να γράψει κανείς ούτε μια λέξη για το Κουρδικό, λόγω του άγους της παράδοσης Οτζαλάν, εμείς -μερικές φορές ίσως και καθ’ υπερβολήν- καλύψαμε τις εξελίξεις γύρω από το Κουρδικό και τώρα δεν δυσκολευόμαστε να αναλύσουμε τα γεγονότα και να κάνουμε τις δικές μας εκτιμήσεις.
Κλείνοντας να τονίσουμε ξανά την ανάγκη η γονυπετής Ελλάδα να αποκτήσει πολιτική για το Κουρδικό, χωρίς να φοβάται την Αγκυρα. Ισως, αν την αποκτήσει, να σηκωθεί και πάλι όρθια.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"
Εγω θέλω να ρωτήσω. Έχει να κάνει με τον "end game" σε οτι αφορά το Ισλαμικό κράτος και τις παραφυάδες του. Θεωρούμε δεδομένο ότι σκοπός της δημιουργίας του ήταν η καταστροφή του?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω που ειμαι λίγο παρανοικός και βλέπω παντού απειλές ανησυχώ μήπως το Ι.Κ στραφεί ενάντια στο Κουρδιστάν. Και απειλήσει τον ζωτικό του χώρο. Είναι τόσο χρήσιμο το Κουρδιστάν για τους Α. περισσότερο απο ενα ισλαμικό κράτος βοριότερα?
Και το λέω αυτό γνωρίζοντας ότι είναι τεράστιες οι Αμυντικές δυνατότητες των Κούρδων. Και η χρόνια εμπειρία στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Εγω ανησυχώ αν μια μέρα καποιοι, βλέποντας μια "υποθετική" ισλαμοφασιστική παρθενογέννεση στον Κουρδικό χώρο. Όπως φυσικα φαντάζεστε είναι ευλογημένη αυτη η παρθενογέννεση απο "αρχάγγελο εκ τουρκιας" που κρατα τον κρίνο.
Μήπως λέω κάποιοι βλέποντας αυτό φλερτάρουν με την ιδέα ενος Ι.Κ πλησιέστερα στον Καύκασο.
Είναι αυτο κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει?
Η (1) δεν υπάρχει τετοια περίπτωση λόγο του ρόλου που εξυπηρετει το Κουρδιστάν
Η (2) η Τουρκία δεν έχει τις δυνατότητες να εκμεταλλευτεί τις συγκυριες και να ενορχηστρώσει κατι τέτοιο σε μεγάλη κλίμακα.
Το βασικό μας μέλημα στην ενασχόληση μας (και) με το διεθνές γίγνεσθαι πρέπει να αποτελεί η εξαγωγή εκείνων των συμπερασμάτων που θα μας βοηθήσουν στην βελτιστοποίηση του δικού μας γίγνεσθαι σε όλα τα επίπεδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην διεθνή ναυσιπλοΐα υπάρχει ο όρος γιγάντιο κύμα πρόκειται για το κύμα που εμφανίζεται απο το πουθενά του οποίου η γέννηση αποτελεί απόρροια συνάντησης επάλληλων κυμάτων. Η πολιτική και η διπλωματία υιοθέτησαν την πρακτική αυτή παράγοντας μεγαλύτερη κρίση , στις παρυφές της ισχύουσας κρίσης προκειμένου να υπερκεράσουν την αδυναμία επίλυσης της πρώτης.
Οι ΗΠΑ ως υπερδύναμη ασκούν εξωτερική πολιτική βασιζόμενες στην αδιαμφισβήτητη στρατιωτική ισχύ τους, στην παντοδυναμία και κυριαρχία του δολαρίου, στην ενεργειακή απεξάρτηση τους απο όποια άλλη χώρα.Παρά το πέρας της ψυχροπολεμικής περιόδου η Αμερικανική διπλωματία εξακολουθεί να κινείται στο ίδιο κλίμα και να ταλανίζεται από τα ίδια σύνδρομα Παραβιάζοντας κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου , αναπτύσσει συμμαχίες προθύμων ή ετεροκλήτων εταίρων με την χρήση απειλών και βίας , αδυνατεί κατά συνέπεια να αφουγκραστεί την ριζοσπαστικοποίηση κοινωνιών, δεν δύναται να αποδεχθεί την δημιουργία οικονομικών πόλων με αυξητικές τάσεις και δυναμική μεγένθυσης, δεν μπορεί να αντιληφθεί έγκαιρα την δυναμική των εθνικών κινημάτων με αποτέλεσμα να σύρεται απο τις εξελίξεις.
Με το σύνδρομο του Βιετνάμ να στοιχειώνει ακόμα το αμερικανικό γίγνεσθαι η Αμερικανική διπλωματία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ισλαμική τρομοκρατία- που ή ίδια παρήγαγε ως μηχανισμό ανάσχεσης της Ρωσικής και κινεζικής επιρροής -προκειμένου να αποσπάσει την αποδοχή της αμερικανικής κοινής γνώμης στην πολιτική της και προκειμένου να επιτύχει ένα νέο σημείο ισορροπίας στην αιώνια αραβική διαμάχη , σουνιτών κατά σιιτών..Τούτων δοθέντων συνάγεται πως η ισλαμική τρομοκρατία αποτελεί ένα βολικό πολυεργαλείο των ΗΠΑ το οποίο και χρησιμοποιούν κατα το δοκούν.Οπως συμβαίνει πάντα οι βραχίονες άσκησης πολιτικής έχουν την δική τους πολιτική ατζέντα , κατα συνέπεια μετά το πέρας της αποστολής του και καθώς πλέον αποτελούν απειλή λόγω τςη αυτονόμησης τους πρέπει να ανακληθούν και να καταργηθούν.
Οι ΗΠΑ με την Αραβική Ανοιξη προσπάθησαν να ανατρέψουν μια σειρά απο καθεστώτα τα οποία πλέον ακολουθούσαν φιλορωσική στάση και πολιτική. Παράλληλα επιχείρησαν να καταπνίξουν εν τη γενέσει τον αραβικό πατριωτισμό που θα προκαλούσε μαι σειρά εξελίξεων ανάλογες με εκείνες της δεκαετίας του 1960 και 1970 Χωρίς να το αντιληφθούν προκάλεσαν την συνάντηση επάλληλων κυμάτων και σήμερα κυριολεκτικά δεν μπορούν να διαχειρισθούν την κρίση που παρήγαγαν και η οποία ξέφυγε απο τα χέρια τους.
Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού ως παγκόσμιου συστήματος, ένα σύστημα που δημιουργεί μεγαλύτερες ανισότητες και φτώχεια αλλά και μεγαλύτερα κέρδη για την Μητρόπολη του καπιταλισμού , για να αντέξει, για να καθηλώσει τις αντιδράσεις και για να συνεχιστεί, χρειάζεται σοκ και δέος, όπως η ζωή το οξυγόνο.Αυτό της το προσφέρουν οι ετερόκλητοι ή πρόθυμοι σύμμαχοι της.
Οι Κούρδοι ως Εθνος έχουν πέσει θύμα πάμπολλες φορές της αδυναμίας τους να αντιληφθεί το σχήμα συμμαχιών ετερόκλητων ή πρόθυμων το οποίο και μεταβάλλεται εν ριπή οφθαλμού λόγω της ρευστότητας του περιβάλλοντος. Την ίδια ώρα παραβιάζοντας κάθε έννοια της μαρξιστικής και λενινιστικής ιδεολογίας τους οι Κούρδοι αδυνατούν να επιτύχουν την δημιουργία συμμαχιών που θα αναβαθμίσουν την θέση τους. Η πρώτη παρατήρηση αφορά το το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα (KDP) του Μασούντ Μπαρζανί και την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) του Τζαλάλ Ταλαμπανί και η δεύτερη το Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK). Το γιατί το ίδιο ως μητρική οργάνωση παραμένει χαρακτηρισμένο ως τρομοκρατικό σχήμα ενώ οι παραφυάδες του to PYD -( Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας) δεν πρέπει να μας παραξενεύει. Το πρώτο αποτελεί σημείο εξισορρόπησης του τουρκικού νεοθωμανισμού το δεύτερο κουβαλεί την ιστορική παρακαταθήκη των αγώνων κατά του καθεστώτος Ασαντ . Δυστυχώς τα σύνδρομα εμποδίζουν να γραφεί πως το καθεστώς Ασαντ αποτέλεσε τον σύγχρονο εκφραστή των παρακαταθηκών του Μουσταφά Κεμάλ και του Σαντάμ Χουσείν και τούτο γιατί το καθεστώς Ασαντ αποτελεί το πλέον φιλικό σχήμα προς την Ρωσική διπλωματία, όπως λοιπόν ο αντικομουνισμός παράγει ολέθρια σφάλματα ΄'ετσι και ο αντιαμερικανισμός παράγει ολέθριες λογικές ανάλυσης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι το PYD και το PKK να αποδεχθούν τους διεθνείς όρους προσαρμογής θα υποστούν τα πάνδεινα, Οι διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες των τελευταίων ημερών της πολιορκίας της πόλης Κόμπανε στο Δυτικό Κουρδιστάν αδιάψευστοι μάρτυρες. Φυσικά ο μυστικός στρατός του KDP, του PUK και οι Πεσμεργκά παραμένουν άφαντοι απο το πεδίο των μαχών της Συρίας.Το PKK έμεινε με την δόξα της υπεράσπισης της Ερμπίλ και του όρους Σιντζάρ. Πρέπει δε να ειπωθει πως ο παραγκωνισμός του Μουράτ Καραγιλάν στο όνομα της Τουρκοκουρδικής σύμπραξης αποτέλεσε τραγικό σφάλμα. Ο Καραγιλάν παρότι κατοικεί στα βουνά (οι Κούρδοι δεν έχουν φίλους έχουν τα βουνά) εχει καλύτερη προσέγγιση του γίγνεσθαι απο το Ιμραλί.Δυστυχώς αυτα παράγονται όταν η σκέψη αγκυλώνεται . Ο Οτζαλάν ως εθνικός Ηγέτης των Κούρδων άφησε το ΠΚΚ χωρίς συμμάχους απαρνούμενος τους Αλεβήτες , στήριξε τον Ταγίπ Ερντογάν μέχρι σήμερα σε απόλυτο βαθμό. Ελπίζουμε πάντα βέβαια να μην εξασφαλίσει το Κόμμα του Τούρκου Πανισλαμιστή Σουλτάνου την απαιτουμένη πλειοψηφία με την ψήφο των Κούρδων για μια ακόμη φορά για την αλλαγή του Τουρκικού Συντάγματος.
Ανάγεται τα ανωτέρω στην Ελληνική πραγματικότητα και θα ιδείτε γιατί βάλλεται σήμερα ο εκ των πολιτικών ανδρών που με παρρησία στήριξε το άνοιγμα της Ελλάδας στο Νότιο Κουρδιστάν, γιατί οι 180 βουλευτές αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός για την Ν.Δ. και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πρό των πυλών της εξουσίας .
Πρέπει νὰ ποῦμε, πάντοτε κατὰ τὴν γνώμη μου, ὅτι τὸ ἄρθρο εἶναι κάτι πολὺ λιγότερο ἀπὸ εἰσαγωγὴ ἐπὶ τοῦ θέματος, εἶναι ἐνημερωτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπῶς ὅποιος θέλει νὰ μάθῃ περισσότερα πρέπει νὰ διαβάσῃ πολύ.
Σαββα σαν στρατιωτικοςθαηθελα την άποψη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως ειναι δυνατόν 30 με 40000 ανταρτες να καταφέρνουν να κάνουν τον κόσμο άνω κάτω και να εχουν τέτοιου μεγέθους επιτυχίες απέναντι σε μια σειρά χωρών και μαλιστα να κατέχουν τόσο μεγάλη (οχι μόνο με την εδαφική έννοια) έκταση?