Παντελής Σαββίδης
Τις προηγούμενες μέρες οι δρόμοι των πόλεων γέμισαν καρναβάλια και στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα, από οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Γενικώς υπάρχει μια αδιαφορία για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο. Ίσως ο μέσος όρος της ελληνικής διαίσθησης να είναι υψηλός και να διαμορφώνει την εντύπωση πως στο τέλος θα επιβιώσουμε. Αλλά η εικόνα δεν παύει να θυμίζει Τιτανικό.
Υπάρχει ένα κείμενο του Τζορτζ Φρίντμαν, ενός από τους σημαντικότερους γεωπολιτικούς αναλυτές των ΗΠΑ, οι σκοπιμότητες του οποίου δεν είναι πάντα αγαθές. Αλλά οι συλλογισμοί του διακρίνονται από ορθολογισμό.
Ο περί ου ο λόγος αναλυτής, λοιπόν, πιστεύει πως ο κόσμος στις ημέρες μας μοιάζει με τον κόσμο των χρόνων πριν από τον Β΄ ΠΠ. Διευκρινίζει, όμως, πως δεν θέλει σώνει και καλά να μας πει πως οδηγούμαστε σε έναν μεγάλο πόλεμο, αλλά πως δεν μπορεί το ενδεχόμενο αυτό να αποκλειστεί.
Οι επισημάνσεις αυτές δεν επιχειρούν να τρομοκρατήσουν, αλλά να βοηθήσουν στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την αποφυγή του μοιραίου. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση, και οι μεταβατικές φάσεις είναι πάντα επικίνδυνες. Διαμορφώνουν το νέο που αναδύεται, και πολλές φορές εφαρμόζεται το ρητό «η επανάσταση είναι η μαμή της ιστορίας». Θα μπορούσε, κάλλιστα, στη θέση της επανάστασης να μπει ο πόλεμος. Διότι και οι επαναστάσεις που λειτούργησαν ως μαμές, ήταν ένοπλες.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Οι επισημάνσεις αυτές δεν επιχειρούν να τρομοκρατήσουν, αλλά να βοηθήσουν στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την αποφυγή του μοιραίου. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση, και οι μεταβατικές φάσεις είναι πάντα επικίνδυνες. Διαμορφώνουν το νέο που αναδύεται, και πολλές φορές εφαρμόζεται το ρητό «η επανάσταση είναι η μαμή της ιστορίας». Θα μπορούσε, κάλλιστα, στη θέση της επανάστασης να μπει ο πόλεμος. Διότι και οι επαναστάσεις που λειτούργησαν ως μαμές, ήταν ένοπλες.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Οι ισορροπιες ξεκινουν απο ομογενοποιημενες κοινωνιες που τα μελη τους εχουν τις ιδιες ανησυχιες,φιλοδοξιες και αναζητησεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια παγκοσμιοποιημενη κοινωνια αυτες οι αξιες διαχεονται,επικρατει μια ανομοιογενεια κιετσι διαταρασσονται οι ισορροπιες...παντως πιστευω οτι η κινεζικη κοινωνια χαρακτηριζεται απο τους πιο σταθεροποιητικους παραγοντες...ισως γιαυτο και να βρισκεται στο ματι του κυκλωνα...
Το πεπρωμενον φυγειν αδυνατον.
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ Γεώργιος Φρῆντμαν, ἀναλύει οἰκονομικές , κοινωνικές καί πολιτικές κρίσεις καί ἐξάγει τό συμπέρασμα ὅτι εὑρισκόμαστε εἰς κατάστασι προσομοιάζουσα μέ αὐτήν πού ὑπῆρχε πρό τοῦ Β παγκοσμίου Πολέμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήἈπό ἄλλην ἀφετηρίαν ἐκκινοῦντες, εἴχαμε τήν ἰδίαν ἐντύπωσιν, ἄν καί δέν εἴμεθα διεθνεῖς ἀναλυταί :
Περιέργως δηλαδή καί τότε καί τώρα, διακυβεύεται ποῖος θά ἡγηθῆ τῆς παγκοσμίου τάξεως πραγμάτων. Ἡ "Γερμανία" ἤ οἱ "Ἀγγλοσάξωνες".
Πρό τοῦ Β παγκοσμίου πολέμου, ὑπό τό κράτος τῆς διεθνοῦς καί ἐσωτερικῆς παντοῦ Ἀταξίας (οἰκονομικῆς, κοινωνικῆς, πολιτικῆς, Καί πολιτισμικῆς), ἐτίθετο τό ζήτημα τῆς Νέας Τάξεως παραγμάτων, πού γινόταν ἀντιληπτόν, τότε, μέ ὅρους τρόπον τινά ἐθνικῆς ἐπικρατήσεως:
Ἦταν ἡ ναζιστική ὑπό τόν Χίτλερ Γερμανία καί ἡ δική της Νέα τάξις πραγμάτων, πρῶτα στήν Εὐρώπη, καί μετά στόν ὑπόλοιπο κόσμο,
κατά τῆς ἀγγλοσαξωνικῆς (καί διά τῶν συνιστωσῶν τοῦ Σίτυ....) Νέας Τάξεως Πραγμάτων, πρῶτα στίς ΗΠΑ καί στόν ὑπόλοιπο κόσμο καί ὕστερα στήν Εὐρώπη.
Ὁ κόμβος ἦταν, καί ἴσως ἀκόμη εἶναι, ἡ Εὐρώπη. Ὅποιος ἐπικρατήσει στήν Εὐρώπη, εἴτε ὁλοκληρώνει τήν παγκοσμιοποίηση γιά λογαριασμό του, εἴτε ξεκινᾶ γιά τήν κατάκτηση τοῦ ὑπολοίπου κόσμου, διά τῶν "διακλαδώσεων" τῆς Εὐρὠπης: Πολιτισμικῶν, Ἐπικοινωνιακῶν, Θεσμικῶν, Οἰκονομικῶν, Τεχνολογικῶν.
Μέ τήν διαφορά, ὅτι Εὐρώπη δέν εἶναι ἀκριβῶς ἡ Γερμανία: χωρίς Ἑλληνορωμαϊκό πολιτισμό, καί Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό, ἡ Εὐρώπη εἶναι ἕνα ἀσήμαντο πολιτισμικό, οἰκονομικό καί πολιτικό μέγεθος. Μέ τόν Ὀρθόδοξο πάλι χριστιανισμό, ματαιώνεται ἡ ἰμπεριαλιστική προοπτική ἐξ ὁρισμοῦ. Καί ἐξυγιαίνεται ὁ κόσμος ἀπό ἰδέες παγκοσμίου ἐπικρατήσεως κάποιου ἤ κάποιων.
Καί ἄν προσεταιρίζονται ὁρισμένοι "Εὐρωπαῖοι", τούς μουσουλμάνους γιά νά "μεγαλώσουν"γρήγορα, καί ἀπωθοῦν ὅσο περισσότερο μποροῦν τόν Ὀρθοδοξο χριστιανισμό στό περιθώριο, ἤ τόν βλέπουν μόνον χρηστικῶς, τερατοποιοῦνται καί γίνονται ἀπωθητικοί, παγκοσμίως. Ἦταν τοῦτο ἕνα λάθος τοῦ Χίτλερ, εἶναι καί Τό λάθος τῆς Μέρκελ.
Τήν Νέα τάξη πραγμάτων ἐπιδιώκουν ἄνθρωποι ρεαλιστές καί συγχρόνως ἰδεαλιστές. Πρόκειται γιά οὐτοπία μέ μανδύα ρεαλιστικῆς προοπτικῆς (σχεδίων, ἀναλύσεων κλπ). Δέν θά ὑπάρξει ποτέ, παρά μόνο γιά πολύ λίγο, περιστασιακά. Ἀλλά καί ποτέ δέν θά τό καταλάβουν αὐτό ὅσοι, πνευματικῶς, κινοῦνται ὀριζοντίως ἤ καθέτως μέν ἀλλά πρός τά κάτω.
Τόν παγκόσμιο πόλεμο θά τόν ἔφερνε ἡ σύγκρουσις μεταξύ "ἀγγλοσαξωνικοῦ" ὀνείρου δολίας ἐπικρατήσεως καί "Γερμανικοῦ" ὀνείρου πολεμοχαροῦς ἐπικρατήσεως. Ἡ Πραγματοποίησις τῶν ὀνείρων αὐτῶν, κατά τήν σύγκρουσή τους μέσα στήν πραγματικότητα, περνοῦσε καί περνάει ὑποχρεωτικῶς, διά μέσου τῆς ἐκτοπίσεως στό περιθώριο τῆς Ρωσίας ἀλλά καί γενικώτερα τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ πολιτισμικου στοιχείου. Σχέδιο, στό ὁποῖο ἀμφότερες αὐτές οἱ τάσεις συμφωνοῦσαν, ἀλλά στόν τρόπο δαφωνοῦσαν. Τό ἐνδεχόμενο αὐτό (παγκοσμίας συγκρούσεως, κατόπιν καί διά τῆς ἀπωθήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας, μετά παγκοσμίου καταστροφῆς στό ὄνομα τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ ἑνός ἤ τοῦ ἄλλου ὀνείρου) ἀποτράπηκε ἐπι τοῦ παρόντος, μέ τήν ἐκλογή Τράμπ.
Γιά νά κατασιγασθοῦν ὅμως καί ούσιαστικῶς ἀποθεραπευθοῦν, οἱ δύο αὐτοί - πολιτισμικῶς θεμελιωμένοι σέ ἐπί αἰῶνες διαφορετικές πολιτικο-στρατιωτικές ἐμπειρίες καί ἐθνικές ἰδιοσυγκρασίες - ἰμπεριαλισμοί, κινούμενοι ὁ ἕνας διά τῆς δολιότητος κυρίως καί τῆς λεπτῆς χειραγωγήσεως, ὁ ἄλλος διά τῆς βίας καί τοῦ πολέμου κυρίως καί διά τοῦ ψυχαναγκασμοῦ (τύπου ναζιστικοῦ ἤ "λογικοῦ" ἀλά Σόϊμπλε), δέν ἀρκεῖ προφανῶς ἕνας ἄνθρωπος.
Ἀλλά φθάνει ἀκόμη καί ἕνας μόνον ἄνθρωπος, ἄν αὐτός ἔχῃ τήν φώτιση καί τήν βοήθειά τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Β Μέρος (συνέχεια): Καί καλά, θά πῆ κανείς, «ὑπάρχει σήμερα σύγκρουσις μεταξύ Γερμανίας καί ἀγγλοσαξωνικοῦ κόσμου; Ὑπάρχει περίπτωση ὁ ἕνας τους νά πολεμήσει κατά τοῦ ἄλλου; Πέρα ἀπό «ἀψιμαχίες» οἰκονομικοῦ τύπου, δέν φαίνεται τίποτα ἄλλο».
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ὅτι ἤδη ἡ Γερμανία μαζί μέ τήν προηγούμενη Κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ στράφηκαν κατά τῆς Ρωσίας καί δή τοῦ Πούτιν, εἶναι φανερό. Μέ τήν διαφορά, ὅτι ἡ Γερμανία ἔχει ἕνα συμπαγές κέντρο χαράξεως πολιτικῆς ἐνῶ οἱ ΗΠΑ δέν εἶχαν....Μετά τόν πυρηνικό πόλεμο, πού θά ὑποκινουσε ἡ Κλίντον, θά φαινόταν ποιός εἶναι σχετικά ἀλώβητος καί σέ θέση νά ξεκινήσῃ τήν ἀνοικοδόμηση καί τῶν δύο (πράγματι ἠττημένων ἀμφοτέρων) ἀντιπάλων.... , μέ τή βοήθεια καί τῆς Κίνας...
Καί ξάφνου, νά σου ὁ Τράμπ! Ἔ! Δέν χωνεύεται εὔκολα!
γαπητέ Κε Καλλεντερίδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήκάτι πρέπει να κάνετε με την σελιδοποίηση και τις παραπομπές.
Με κουράζει το να διαβάζω ένα θέμα στην αρχική σελίδα και επειδή με ενδιαφέρει να πηγαίνω λογικά στην σελίδα που είναι αφιερωμένο σ αυτό. .Αλλά μετά πολλές φόρες το άρθρο ξανακόβεται και με παραπέμπει στην πηγή. Αφού ξανακάνω κλικ και διαβάζω την συνεχεία του άρθρου, πρέπει να ξαναγυρίζω στο προηγούμενη σελίδα του ινφογνωμονα γι να διαβάσω τα σχόλια.
Δεν θα ήταν καλύτερα αν απ την πρώτη σελίδα πηγαίναμε κατ ευθείαν στην πηγή η αν με την συγκατάθεση της πηγής αναρτούσατε το άρθρο της εδώ;
Ξερό ότι αυτό το κάνετε για τα διαφημιστικά έσοδα όλων των αρθρογράφων άλλα σαν αναγνώστης με κουράζει και με εκνευρίζει.
"Η κυβέρνηση αντιδρά με κλασική αδράνεια και αδιαφορία": Μια νέα και πραγματικά ελληνική, κυβέρνηση, θα πρέπει να γνωρίζει το ιστορικό βάθος του Ελληνισμού κατά το πρότυπο του στρατηγού Μακρυγιάννη και όχι κατά το πρότυπο των σπουδαγμένων στην Δύση πολιτικών. Μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι ασυμβίβαστη απέναντι στο νεόκοπο σουλτάνο αλλά θα συζητά με τους δυτικούς και τη Ρωσία προς το συμφέρον της χώρας. Στο εσωτερικό θα προετοιμάζει τους Έλληνες για ένα άλλο 40 που θα εδραιώσει τη χώρα ως μεγάλη δύναμη στη Μεσόγειο.
ΑπάντησηΔιαγραφή