30/8/17

30 Αυγούστου 1922: Η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου συνεχίζεται...

Σάββας Καλεντερίδης
30 Αυγούστου 1922: Η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου συνεχίζεται...

Ο ελληνικός στρατός βρέθηκε στη Μικρά Ασία τον Μάιο του 1919, περισσότερο ως ακολούθημα γεωπολιτικών σχεδιασμών της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας παρά ως αποτέλεσμα σώφρονος ελληνικού στρατηγικού σχεδιασμού. Λίγους μήνες πριν, στις αρχές Ιανουαρίου, είχε προηγηθεί η αποστολή στην Κριμαία δύο μεραρχιών του Α΄ Σώματος Στρατού (ΙΙα και ΧΙΙΙη Μεραρχίες), υπό γαλλική διοίκηση και πάλι στο ίδιο πλαίσιο. Δηλαδή χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό και ως ακολούθημα γεωπολιτικών σχεδιασμών άλλων δυνάμεων.
Τα αποτελέσματα της εκστρατείας στην Κριμαία ήταν τραγικά για τους 23.551 Έλληνες που εκστράτευσαν τυπικά εναντίον των Μπολσεβίκων και κατ’ ουσίαν εναντίον των Ρώσων, καταστροφικά για τη Μικρασιατική Εκστρατεία και τη Στρατιά της Μικράς Ασίας, καταστροφικά για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας, κατ’ επέκτασιν δε καταστροφικά για το σύνολο του ελληνισμού και τη δύσμοιρη Ελλάδα.
Αμέσως μετά την αποβίβαση των Γάλλων και του ελληνικού στρατού στην Κριμαία, όπως ήταν φυσικό, οι Μπολσεβίκοι εστράφησαν προς τον Κεμάλ, καθιστώντας τον έτσι επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων των γεωπολιτικών παραγόντων που είχαν συμφέροντα και σχεδιασμούς στη Μικρά Ασία και την Ανατολή. Συγκεκριμένα, η Εκτελεστική Επιτροπή της Κομιντέρν, σε ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα την 1η Μαΐου 1919 η οποία απευθυνόταν προς τους «Εργάτες του Κόσμου», καλούσε το κίνημα του Κεμάλ «να ιδρύσει τον κόκκινο στρατό του και να ιδρύσει τα σοβιέτ των χωρικών». Ακολούθησαν κι άλλες επαφές των δύο πλευρών, οι οποίες επισημοποιήθηκαν με την επιστολή που έστειλε ο Μουσταφά Κεμάλ, ως πρόεδρος της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στον ίδιο τον Λένιν, στις 26 Απριλίου 1920, η οποία ήταν «η πρώτη πρόταση της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης προς τη Σοβιετική Κυβέρνηση να ενώσουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις εναντίον των ιμπεριαλιστών».
Ακολούθησε η ανταλλαγή πρέσβεων, τα τέλη του 1920, η υπογραφή συμφωνίας φιλίας και συνεργασίας Σοβιετικής Ένωσης - Τουρκίας στις 16 Μαρτίου 1921, η οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση του Κεμάλ, που τον βοήθησαν να κλείσει το Ανατολικό Μέτωπο για να μείνει,...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

9 σχόλια:

  1. Αποφράς, για την Ελληνική ιστορία τριών χιλάδων χρόνων, πρέπει να χαρακτηρισθή η 14η Αυγούστου 1922 (27η με το τωρινό ημερολόγιο).
    Η κατάστασις ήταν τόσο απελπιστική που ο Τρικούπης ώρα 10 π.μ. εκδίδει διαταγή υποχωρήσεως με εκκένωση του Αφιόν.
    Με την ολοκληρωτική πτώση του του Τιλκί Κιρί Μπέλ ύστερα από κύματα Τουρκικών επιθέσεων, ο στρατηγός Φράγκου (διοικητής 1ης μεραρχίας) διέταξε με πρωτοβουλία του σύμπτυξη όλων των μονάδων του για να αποφύγουν την πλήρη περικύκλωση.
    Από το μεσημέρι της 14ης Αυγούστου η υποχώρησις γενικεύεται σε όλον τον τομέα του Αφιόν. Είναι η αρχή του τέλους της έως τότε ένδοξης Μικρασιατικής εκστρατείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τις καλύτερες αναλύσεις τής τραγικής εξέλιξης τής Μικρασιατικής περιπέτειας. Ενεπλάκη σ' αυτήν η πατρίδα μας κατά τον πιό περίεργο και δυσεξήγητο τρόπο, ουσιαστικά (όπως άριστα σημειώνει ο Σάββας Καλεντερίδης) ως συνέχεια τής χάριν τής Αγγλίας, εγκληματικής εμπλοκής μας στην αντιρωσσική εκστρατεία τής Κριμαίας. Ως περήφανοι λακέδες των Αγγλογάλλων στείλαμε δύο μεραρχίες να πολεμήσουν εναντίον φίλων μας, φίλων με τούς οποίους μάς συνέδεαν στενοί δεσμοί και συνεργασία αιώνων.
    Κάπως έτσι λίγο αργότερα θα κινηθούμε και προς την Σμύρνη, κατ’ επιταγήν αγγλοαμερικανών και γάλλων, σύμφωνα με αφήγηση τού ιδίου τού τότε πρωθυπουργού τής Ελλάδος. Στις 6 Μαϊου 1919 (23 Απριλίου με το παλιό ημερολόγιο), σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ίδιος ο Βενιζέλος στο μοναδικό αυτοβιογραφικό κείμενο που άφησε μαζί με ένα μικρό σχεδίασμα για τη συγγραφή αναμνήσεων που, τελικά, δεν γράφτηκαν (http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/h_apobasi_sti_smyrni_dia_xeiros_benizelou-3548787/ και “ Αναφορές στον Ελευθέριο Βενιζέλο” τού Κωνσταντίνου Σβολόπουλου) διαμείφθηκε μεταξύ τού πρωθυπουργού τής Ελλάδος και τού Άγγλου ομολόγου του Λόϋντ Τζωρτζ (Lloyd George) μέσα στο Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών (Quai de’ Orsay) ο εξής διάλογος :
    « …. έφθασεν ο κ. Lloyd George και πλησιάσας με μέ ερωτά:
    -Έχετε διαθέσιμον στρατόν;
    -Έχομεν. Περί τίνος πρόκειται;
    -Απεφασίσαμεν σήμερον μετά του Προέδρου Ουίλσων και του κ. Κλεμανσώ ότι δέον να καταλάβετε την Σμύρνην.
    -Είμεθα έτοιμοι.
    -Πόσον στρατόν δύνασθε να στείλετε αμέσως ;
    -Μίαν μεραρχίαν 15.000 ανδρών περίπου, οίτινες ήσαν έτοιμοι δια να μεταβούν εις Ρωσσίαν, όπου μετά την τροπή των εκεί πραγμάτων, δεν πρόκειται πλέον να μεταβούν, τού Franchet d’ Esperay δηλώσαντος εις τον Έλληνα αρχιστράτηγον ότι, δύναται να διαθέσει την εν λόγω μεραρχίαν ελευθέρως…» . Και αμέσως ο Βενιζέλος έδωσε τηλεγραφικά εντολή για την προετοιμασία απόβασης του ελληνικού στρατού στη μικρασιατική ακτή.
    Έτσι απλά και πρόχειρα, επειδή το αποφάσισαν (sic) οι Γουίλσον, Λόϋντ Τζωρτζ και Κλεμανσώ ότι «δέον να καταλάβωμεν την Σμύρνην» , πηγαίνουμε στην πιο μεγάλη περιπέτεια μετά τον Σηκωμόν τού 1821 . Μήτε “μαρμαρωμένος Βασιλιάς” μάς εμπνέει, μήτε η Μεγάλη Ιδέα μάς το υπαγορεύει, μήτε οι πόθοι τού Ελληνισμού μάς οδηγούν. Απλά δέον να καταλάβωμεν την Σμύρνην για να εξυπηρετηθούν τα σχέδια των λεγομένων “συμμάχων” μας, όπως τα υπηρετήσαμε και πέντε μήνες νωρίτερα στέλνοντας τα όπλα μας για χάρη τους εναντίον των από αιώνων φίλων μας ρώσσων και ουκρανών . Και αφού ο γάλλος διαχειριστής τής εκστρατείας εκείνης δεν χρειάστηκε την πρόσθετη μεραρχία που θα στέλναμε και μάς επέτρεψε να τής διαθέσουμε ελευθέρως, ο Βενιζέλος έδωσε την εντολή να την στείλουμε στην Ιωνία ˙ και έτσι βρέθηκε ο στρατός μας στην Σμύρνη και έτσι άρχισε η εμπλοκή μας σε μιάν εκστρατεία που ούτε ετοιμάσαμε, ούτε αποφασίσαμε, ούτε πολλώ μάλλον, οργανώσαμε.
    Και όταν αργότερα οι “σύμμαχοί” μας θα μάς αδειάσουν για χάρη τού Μουσταφά Κεμάλ και θα τον στηρίξουν έμμεσα και άμεσα με συνέπεια τα όσα ασύλληπτα τού νού έγιναν, δεν θα έχει μείνει δάκρυ αρκετό να κλάψει την καταστροφή, μήτε ορμή ανάλογη να την αντισταθμίσει. Αντίθετα, μοιραίοι και αυτοκτονικοί θα περάσουμε σε μία φάση αυτοκαταστροφής, για την οποία τόσα και τόσα έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουνε μείνει άγραφτα και ανείπωτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπεραπλουστεύσεις πανταχόθεν. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να αντιμετωπίζεται με τόση ελαφρότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. My grandfather fought in that war. Both the French and the Brits used the Greek army to serve their own interests in Asia Minor against the Turks. However, when they realized that Greece will be able to establish it's own empire in that region, then in the middle of the game they switched sides and sided with the Turks. Russia did the same. The Greek army was victorious in Asia Minor. However, it was overextended and it lacked proper supply lines and reinforcements. Greece was domestically divided. The Greek politicians at that time played a major role in demoralizing the Greek army. Thus, the chance to establish Mia Megali Ellada was ended with tragedy. It is clear that whenever the Greeks are divided, they get defeated. Whenever, we are united, we are always victorious no matter who are enemies are. Also, Greece must never trust it's so called allies. Greece must follow a national strategy to promote its national interests. Greece is surrounded by its enemy Turkey and by others. Only a Greece united with dynamic leaders will be able to survive in this region.It is time for Greece to obtain all necessary military means and capabilities to cause a devastating blow to the Turks and others. Greece should obtain weapons of major destruction capabilities and get ready for a war with Turkey, which is inevitable.
    Dr. Robert Athanas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Σάββα στην αρχή συμφωνούμε...

    Άσκοπη η ελληνική αποστολή στην Κριμαία, συμφωνούμε
    Για τις συμμαχικές δυνάμεις πάλι συμφωνούμε.

    Πάμε τώρα στις διαφωνίες, ίσως δεν ήθελες να αναπτύξεις το θέμα περισσότερο..

    1. Η ευθύνη του Βενιζέλου που ξεκίνησε την εκστρατεία.

    2. Ο Μεταξάς, που δεν ανέλαβε αρχηγός της εκστρατείας διαφώνησε γιατί:
    α. Δεν ήμασταν έτοιμοι Δημογραφικά
    β. Η συνθήκη των Σεβρών μας έδινε τα Μικρασιατικά παράλια πλήν της Πόλης
    γ. Οι πληροφορίες από τη Στοά Ησίοδο ,που είχε εισχωρήσει μαζί με το Μανιαδάκη για αυτό το σκοπό, ήταν υπέρ της Τουρκίας


    3. Η Φεντερασιόν, που δεν αναφέρεις, ισρύθηκε το 1909 από τον Αβραάμ Μπεναρόγια
    υπό τις εντολές του Υπερπράκτορα Ισραέλ Λαζάρεβιτς Πάρβους (5 διαβατήρια).Ο Πάρβους μόλις έφτασε στην Κωνσταντινούπολη διέταξε τον Μπεναρόγια να φτιάξει την Φεντερασιόν (το 1909 έφτασε)

    5. Δεν λαμβάνεις υπόψιν το ρόλο, την καταγωγή και τα σκόπιμα λάθη του Ελ. Βενιζέλου. Ο,τιδήποτε ετοίμαζε πρώτα ενημέρωνε τις Μ. Δυνάμεις. Επίσης το παρελθόν του Ελ. Βενιζέλου: Στην Κρήτη απαγορεύονταν η ιδιοκτησία, ενώ αυτός είχε.
    Ποιος τον έβαλε στην πολιτική το 1896, αν και ορφανός και χωρίς γνώσεις; Κάποιος Μωυσής Μητσοτάκης ή κάποιος Κ. Μητσοτάκης.Υπήρχε Συναγωγή στα Χανιά; (βλ. Κ. Μπαρμπή, Ελ. Βενιζέλος, Εθνάρχης ή Εθνικός Ολετήρας;).

    4. Τέλος, την ώρα που πολεμούσαν στο Εσκί Σεχίρ, Κιοτάχεια, Αφιόν Καρά Χισάρ οι Έλληνες, οι Κομμουνιστές έκαναν απεργία για να μη στείλουν τα τρένα με βοήθεια στο Μέτωπο. μερικοί διασκέδασν στο κέντρο Μαξίμ στο Κολωνάκι. Υπάκουοι στη Γ Διεθνή τςη Σ. Ένωσης και τον προγραμματισμό του Πάρβους...


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είστε ορθός, αλλά η Ελλανικη και κυπριακή πολιτική ηγεσία είναι δεδομένη
    με την Δύση, και αυτό τα λέει όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο ελληνικός στρατός βρέθηκε στη Μικρά Ασία τον Μάιο του 1919, Καί ως ακολούθημα γεωπολιτικών σχεδιασμών της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας Καί ως αποτέλεσμα ελληνικού στρατηγικού σχεδιασμού ὑπό τοῦ Βενιζέλου
    Αὐτός, διέπραξε τό σφάλμα τῆς Κριμαίας, θεωρώντας σχεδόν βέβαιο, προγφανῶς ἀπό ἐλλιπῆ πληροφόρηση, ὅτι δέν θά νικοῦσαν οἱ "Κόκκινοι". Μέ τό ἀτού ὅτι συμμορφώνεται πλήρως πρός τάς ὑποδείξεις Ἀγγλογάλλων , κινήθηκε ἔξυπνα καί ἄρχισε τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στέλνοντας στήν Σμύρνη τόν στρατό μας πού ἤδη βρισκόταν ἐπί τοῦ στόλου μας, καί τοῦτο μέ τό πλήρες ΟΚ τῶν Ἄγγλων καί τῶν Γάλλων , καί μέ μή δυνάμενη τήν Ἰταλία πού εἶχε ἀντίθετες βλέψεις, νά ἀντιδράσῃ.
    Ὁ σχεδιασμός ἦταν γεωπολτικός, ὄχι στρατιωτικός, οὔτε γιά πέραν τῆς Σμύρνης, καί μέ τό ΟΚ Ἄγγλων καί Γάλλων.
    Καί κάτι ἀκόμη, ὁ Ἐλ Βενιζέλος, δέν ἦταν ἀντίθετος στήν βασιλεία. Ἔτσι ἔδενε ἡ πολιτική του μέ αὐτήν τῆς τότε Ἀγγλίας , ἀπολύτως.
    Ὁ Κωνστναντίνος, παρά τήν στρατιωτική ἐμπειρία του, δέν ἀντελήφθη πόσο κόκκινο πανί ἦταν γιά τούς Ἄγγλους (σκεφθεῖτε πόσο διακαῶς ἤλπιζε ὁ Πρίγκηψ Ἀβδρέας, στούς Ἄγγλους, ὥστε νά ἀντικαταστήσῃ τόν ἀδελφό του! -τούς τά ἔδωσε ὅλα!) Στρατιωτικά μπορούσαμε κατά τήν ἀντίληψη τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Α, καί τήν Κωνσταντινούπολη νά ἀνακαταλάβουμε, ἀλλά δέν τό μπορύσαμε πολτικά. Οὔτε νά τήν κρατήσουμε γεωπολιτικά ἦταν δυνατόν τότε. Ὁ Κωνσταντίνος μαζί μέ, καί τρόπι τινά ὑπό, τόν Βενιζέλο, ἀργότερα, θά τό ἐπιτύγχανε ἴσως (μέ ἀλλαγή στάσεώς του πλήρη). Ὄχι ὅμως ἀκολουθώντας ἀνεξάρτητη πολιτική ὡς "βασιλεύς". Ὁ Κωνστανίνος ὁ Α δἐν ἀντελήφθη ὅτι ἄλλαξε ἡ φύση τῆς βασιλείας μέ τήν συντριβή τῆς Αὐστρο-Ούγγαρίας, τήν δολοφονία τῆς οἰκογένειας τοῦ Τσάρου, καί μέ τόν ἄνετο πλέον ἔλεγχο τῆς Μ.Βρετανίας ἐπί τῆς "δημοκρατίας" τῆς Γερμανίας. ἡ πτώση του ἦταν βεβαία ἐκτός καί ἄν συσχηματιζόταν πρός τήν "δεσμία" βασιλεία τῆς Ἀγγλίας γενόμενος ἕνα παράρτημά της. Ἀδιανόητα πράγματα γιά ἕνα μονάρχη τύπου 19ου αἰῶνος.
    Συνεπῶς, ὁ διχασμός μας, δέν ἦταν μεταξύ βασιλικῶν καί βενιζελικῶν ἤ "δημοκρατικὼν", πράγματι, ἀλλά μεταξύ πολιτικῆς ἐποχῆς ὀντοτήτων μέ βασιλεία, τύπου 19ου αἰῶνος, καί ὑπογείων δικτύων ἐξουσίας τύπου 20οῦ αἰῶνος.
    Σέ ὑψηλό ἐπίπεδο βέβαια, κινήθηκε στά δίκτυα παλαιοῦ τύπου ὁ Βενιζέλος μέ μαεστρία καί γνώση τῆς μοναρχίας τοῦ 1900.
    Γι'αὐτό ἄλλωστε καί δέν ἀντελήφθη ὅτι οἱ κουμουνιστές θά ἐπικρατοῦσαν στήν Ρωσία. Μᾶλλον, δέν θά τό πίστευε ἀκόμη καί ἄν εἶχε τίς σωστές πληροφορίεςς, διότι δέν θά μποροῦσε εὔκολα νά τίς προσλάβει!
    Σέ δίκτυα ὅμως νέου τύπου, ὑπόγεια καί "λαϊκά", ἀκόμη καί μέ τσέτες τοῦ Τοπάλ Ὀσμάν, καί ὑποσχόμενος τά πάντα στούς πάντες, κινήθηκε ὁ Κεμάλ. Πρόδωσε ὕστερα ὅσους μποροῦσε νά προδώσει ἀτιμωρητί, δηαδή καί τούς μπολσεβίκους καί τόν φίλο του τόν Τοπάλ Ὀσμάν (αὐτόν, θά τόν σκότωνε ἀργότερα ὁ Κεμάλ, τόν εἶχε φυλαγμένο γιά θύμα, γιά νά σωθῆ σέ περίπτωση ἐγέρσεως κατηγορίας ἐναντίον του γιά τήν γενοκτονία μας).
    Ὅταν ὁ Βενιζέλος ἀντελήφθη τό νέο παιγνίδι, μέ τίς κωλοτοῦμπες καί τίς προδοσίες, ἦταν ὅταν τό μιμήθηκε καί ὁ ἴδιος, προτείνοντας γιά Νόμπελ εἰρήνης τόν Κεμάλ: Νά κερδίζει ίσχύ (ἀπέναντι στήν ἐπικίνδυνη ἤδη φασιστική Ἱταλία τοῦ Μουσουλίνι) μέ τήν ἀναξιόπιστη συνπεριφορά του, πράγμα καινούργιο καί παρά φύσιν γιά τόν Βενιζέλο.
    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Β Μέρος
    Ἀλλά τό 1920-1922, ὅλα αὐτά τά ἀνάποδα δέν ἦσαν ἀκόμη σέ εὑρεία χρήση. Μόνο ὁ Κεμάλ καί ὁ Λένιν τά χρησιμοποιοῦσαν. Ὁ αὐτοδίδακτος Στάλιν τούς ξεπέρασε. Ἀλλά , καί ὁ Πρίγκηπας Ἀνδρέας δέν ὐπολείφθηκε...Ἔγινε ὁ ἄνθρωπος τῶν Ἐγγλέζων, προδίδοντας στό Μικρασιατικό μέτωπο τήν Ἐλλάδα, διατάζοντας γενική ὑποχώρηση ἀντί νά διατάξει τούς Πλαστῆρα καί Πάγκαλο μέ τά ἄθικτα συντάγματά τους νά σπεύσουν στόν Σαγγάριο, στήν Ἄγκυρα, καί ὁρίζοντας λίογο άργότερα, στόν Πλαστῆρα, νά διέλεθι ἐπιστρέφοντας στήν Ἑλλάδα, βορείως τῆς Σμύρνης, κι ὄχι μέσα ἀπό τήν Σμύνρνη, ἔτσι πού α) νά μήν τύχη καί συναντήσῃ καί συλλάβει τόν Κεμάλ (ὅπως θά εἶχε συμβῆ) , καί β) προκειμένου πάντως νά ἀφεθῆ ἡ Σμύρνη στά χέρια τῶν σφαγέων Τούρκων.
    Τό πρόβλημα δέν ῆταν ὁ διχασμός μεταξύ Βενιζέλου καί Κωνσταντίνου. Αὐτός, ἦταν διένεξη τύπου 19ου αἰῶνος,καί θά λυνόταν ἔστω δύσκολα. Οὔτε ἡ ἔλλειψη στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ.
    Τό πρόβλημα πού ὁδήγησε στήν Μικρασιατική καταστροφή, ἦταν ἀφ' ἑνός ἡ χρήση νέου τύπου, ὑπογείων, δικτύων ἀπό τόν Κεμάλ, καί ἡ προδοσία ἐκ τῶν ἔνδον, καί δή μέσα ἀπό τό παλάτι, πού καί αὐτή ἐντάσσεται μᾶλλον στά νέου τύπου , τά ὑπόγεια, δίκτυα ἐξουσίας, διά μέσου τῶν παλαιοῦ τύπου ὑψηλῶν δικτύων (εὐγενείας): Οἱ ἐντολές στόν Πρίγκηπα Ἀνδρέα, ἀπό τήν Ἀγγλία, ἰδίως τίς κρίσιμες ἐκεῖνες ὧρες προτοῦ διατάξει, ὡς μή ἔδει, γενική "¨υποχώρηση, μᾶλλον προήρχοντο ἀπό τά τηλεγραφήματα Κεμάλ ἀπό τήν Ἄγκυρα (ὅπου σχεδόν τόν εἶχαν ρίξει ἀπό τήν ἐξουσία), πρός ἀποδέκτες τοῦ ὑπογείου δικτύου πού τόν συνέδεε μέ τήν Μ. Βρετανία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι εκστρατείες γίνονται για ν'αποτυγχάνουν.Δεν προξενεί εντύπωση ότ'ηττηθήκαμε(και κατερρίφθη ένας μύθος που μας ήθελε να επικρατούμεν ανέτως 'στη μεσογειακή λεκάνη με αυτοκρατορική προβολή και περιβολή και διαχρονικώς).Διεχειρίσθημεν σχέσεις εξαρτήσεως και προσκολλήσεως(δεν ήμαστε και ποτέ ελεύθεροι),κάτι που 'στις διεθνείς σχέσεις είν'ευμετάβολο,αλλάζει από καιρού εις καιρόν,τροποποιείται συχνότατ'αναλόγως της συγκυρίας και περιστάσεως.Νέος βηματισμός υφίσταται(από ιστοριούλες να..!);

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.