5/4/18

Ο Ντελχάζ, ο Έλληνας που πολέμησε στο Κομπάνε, αποχαιρετά έναν γεναίο οπλαρχηγό, τον Αμπού Άμτζεντ

Με μεγάλη μου λύπη σήμερα, Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017, ενημερώθηκα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης, το θάνατο ενός φίλου και συντρόφου μου από τα μέτωπα της Ροζαβά, του γνωστού Αμπού Άμτζεντ. Επρόκειτο για έναν κουρδικής καταγωγής κάτοικο του Μέμπετζ (Ιεράπολης), φαρμακοποιό στο επάγγελμα και πατέρα δυο αγοριών. Ο ήρωας και μάρτυρας πλέον, Αμπού Άμτζεντ, είχε δραστηριοποιηθεί στον εμφύλιο της Συρίας, στο πλευρό των επαναστατών καθώς και των αγωνιζόμενων Κούρδων. Είχε δραστηριοποιηθεί μέσα στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, απ’ ότι γνωρίζω από την επαφή και συναναστροφή που είχα μαζί του, σε πόλεις του Χαλεπίου όπως η Αζάζ,  η Αφρίν, το Χαλέπι, το Μέμπετζ, το Κόμπανε κ.α. Είχε λάβει μέρος σε μάχες εναντίων του καθεστώτος του Άσαντ και του ISIS.
Τον γνώρισα το Νοέμβριο του 2014, όταν βρέθηκα στην πολιορκημένη από το ISIS πόλη, την Κόμπανε. Τότε ήταν ένας απλός μαχητής ο οποίος είχε δεν είχε υπό την επίβλεψή του μια μονάδα η οποία συμπεριλάμβανε μια μικρή ομάδα αντρών, μετρημένων στα δάκτυλα, μιας και τότε το τάγμα του Βορείου Ηλίου στο οποίο ανήκαμε και οι δύο είχε πολύ μικρό δυναμικό. Ήταν δραστήριος, εργατικός, φιλότιμος και πάντα χαρούμενος. Στην πολιορκία της Κόμπανε, τον θυμάμαι να συμμετέχει ο ίδιος στις αψιμαχίες με τους τζιχαντιστές ανάμεσα στα χαλάσματα αψηφώντας κόπο και κίνδυνο.
Μετά την απελευθέρωση της Κόμπανε, η διοίκηση του Καντονιού, αναγνωρίζοντας το έργο και την προσφορά του, τον ανέδειξε σε ντάμπετ άμιν, δηλαδή σε αξιωματικό ασφαλείας. Τότε απέκτησε κύρος και αξίωμα και τόσο οι μαχητές, όσο και η πολιτοφυλακή (Asaish) τον σέβονταν και τον φοβούνταν. Ήταν πλέον ο φόβος και ο τρόμος των πλιατσικολόγων, των εμπόρων και των χρηστών ναρκωτικών. 
Μετά το θάνατο του Αμπού Λέιλα, αξίως ανέλαβε τα ηνία της  αρχηγίας του Στρατιωτικού Συμβουλίου του Μέμπετζ, τα οποία κρατούσε στα ανδρειωμένα του χέρια μέχρι χθες.
Ο Αμπού Άμντζεντ ήταν από τους σημαντικότερους και πιο ζεστούς ανθρώπους που γνώρισα στη Συρία. Τι να πρωτοαναφέρω; 
Ήταν αυτός ο οποίος τον πρώτο καιρό, τη μέρα που τραυματίστηκε ο Αμπού Λέιλα στα τουρκικά σύνορα, γύρισε και μου είπε: «Ντελχάζ, σε συμβουλεύω να φύγεις και να γυρίσεις στην Ελλάδα. Ο πόλεμος εδώ είναι δύσκολος και διαρκής και ανάμεσα στους συντρόφους μας υπάρχουν από τα χειρότερα καθάρματα.» 
Και ήταν ο ίδιος ο οποίος μετά από τέσσερις μήνες, προσπαθώντας  να με αποτρέψει να εγκαταλείψω τον ένοπλο αγώνα, όταν με νεύρα και απορία των ρώτησα: «Μα καλά, εσύ δεν ήσουν που μου έλεγες να γυρίσω στην πατρίδα μου διότι ο πόλεμος είναι έτσι και οι σύντροφοι έτσι; Πώς τώρα θέλεις να με εμποδίσεις να φύγω;» και εκείνος μου απάντησε: «Ναι, Ντελχάζ, αλλά τώρα σε αγαπήσαμε και δε θέλουμε να σε αφήσουμε να φύγεις!»
Ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο τσακωθήκαμε ένα βράδυ και την επόμενη μέρα, αγκαλιάζοντάς με και φιλώντας με, μου ζήτησε συγγνώμη[1]
Ήταν αυτός ο οποίος, όταν μετά από λάθος μου βρέθηκα περικυκλωμένος από τζιχαντιστές και κατάφερα να σωθώ, με πρόσεχε ιδιαιτέρως στις επιχειρήσεις και με ήθελε δίπλα του, φοβούμενος μην επαναλάβω καμιά τρέλα. 
Ήταν αυτός που με συνόδευσε μέχρι τα σύνορα της Τουρκίας από το Καράκοζακ, για να με χαιρετήσει με βουρκωμένα μάτια και συγκίνηση, αυτός που ενώ είχε αντικρίσει και ζήσει κάθε είδους φρίκης στον πόλεμο, δεν έγινε σκληρός σα θηρίο αλλά παρέμεινε άνθρωπος.
Δυστυχώς, χθες το βράδυ, στη Ράκκα, βάσει των πληροφοριών μου, το νήμα της ζωής του κόπηκε κατά τη διάρκεια μάχης από σφαίρα.
Συγχώρεσέ με σύντροφε, διότι δεν κατάφερα να τηρήσω την υπόσχεσή μου, και να έρθω να σε βρω μια μέρα στο Μέμπετζ, εσένα και όλους εκείνους που άφησαν τον μάταιο αυτόν κόσμο, για να κατοικήσουν στον κόσμο των ηρώων και των ανδρειωμένων.
Θα παραμείνεις ζωντανός στην καρδιά μας, εύχομαι να περνάς καλά εκεί που πας, παρέα με τον Αμπού Λέιλα και όλους εκείνους που έπεσαν μαχόμενοι την τυραννία!
Αθάνατος!
Shehit namere!
Ντελχάζ ο Έλληνας




[1] Ο υπεύθυνος της αποθήκης μου είχε απαγορεύσει να δίνω τσιγάρα στον καθένα και όταν αρνήθηκα να του δώσω λογαριασμό, λογομαχήσαμε άσχημα. 

Ο Ντελχάζ είναι ένα Ελληνόπουλο που πολέμησε επί μήνες στις μάχες για την απελευθέρωση της ηρωικής πόλης Κομπάνε, αλλά και σε άλλες μάχες εναντίον των τζιχαντιστών στα μέτωπα της Ροζάβα.
Ο αγώνας του ήταν ένα χρέος προς τους χριστιανούς της Συρίας, αλλά και προς όλους τους λαούς που κινδυνεύουν από την βαρβαρότητα των τζιχαντιστών.
Τις εμπειρίες του τις κατέγραψε στο βιβλίο του "Ντελχάζ", που είναι το όνομα που του έδωσαν οι Κούρδοι και με το οποίο τον θυμούνται οι γενναίοι συμπολεμιστές του.

Ντελχάζ, ο Έλληνας που πολέμησε τους τζιχαντιστές

€16
Συγγραφέας: Ντελχάζ ο Έλληνας
ISBN: 978-618-5219-14-7
Σελ.: 234
Διάσταση: 14 Χ 21
Σειρά: Πολιτικη
Γλώσσα: Ελληνικά
Κωδ.: 86979Π20
Βιβλιοπωλείο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ: Φιλελλήνων 14, Τ.Κ. 10557, Σύνταγμα, Αθήνα, 210 3316036
info@infognomon.gr

10 σχόλια:

  1. Το εχω διαβάσει ! Πολυ καλο ! Εχει πολλα στοιχεία για την περιοχή πέρα απο τις πολεμικές επιχειρήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εγω το εχω διαβάσει. Ειναι ενα πολυ ωραιο βιβλιο ανθρωπιας, γενναιοτητας και αυτοθυσιας. Ενα απο τα ελαχιστα (2 η 3) βιβλια διεθνως που εχουν γραφτει απο την πρωτη γραμμη μαχων του ηρωικου Κουρδικου λαου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αφού λοιπόν ο αποθανών υπηρέτησε τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (SDF), συνεπάγεται ότι υποστηριζόταν εμπράκτως, τουλάχιστον σε οπλισμό, από τους Αμερικάνους που δημιούργησαν στο φανερό το "μετριοπαθές αντάρτικο" και στα κρυφά τον ISIS για να διαλύσουν την Συρία. Τελικά μείνανε με τα σχέδια.

    Τα δε περί διαμάχης των μετριοπαθών ανταρτών κατά του ISIS είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Ο ISIS διαλύθηκε μόνον όταν επενέβησαν στρατιωτικά οι Ρώσσοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι επιεικώς ελαφρύς το πνεύμα

      Διαγραφή
    2. Dimitri ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) δεν είναι οι SDF, καμία σχέση. Έλεος...
      To δεύτερο σκέλος του σχολίου σου είναι αληθές.

      Διαγραφή
    3. Είναι πολλά τα μαγαζιά των Αμερικάνων στην Συρία που όντως μπερδεύτηκα. Δεν παύουν όμως να είναι μισθοφόροι κατσιαπλάδες των Αμερικάνων, συμπράττουν στην ουσία με τον ISIS και προσπαθούν να διαλύσουν την Συρία.

      Και αυτό δεν το λέω εγώ. Το λένε οι ίδιοι και οι Αμερικάνοι.

      Διαγραφή
  4. Στο βιβλίο γιατί κρατάνε σημαία που φαίνεται η σημαία των τζιχαντιστών??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. άλεφ, ντάλετ, μπετ, τετ, ; τετ, ; προς τι η απομίμηση της χανναανίτικης γραφής(διάλκτός της η σύγχρονη "εβραϊκή);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα τι λές αγαπητέ ; Θίγεις την χαναάν και την γραφή της ; Αντισημίτης !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εαν καποιος ενδιαφερετε να δει μια αλλη παρομοια, θα ελεγα γιατι τωρα το διαβαζω, με τον Ντελχαζ οπτικη γωνια (δηλαδη παληκαριου σαν τον Ντελχαζ) καποιου μη Κουρδου που πολεμησε ομως για τους Κουρδους αδελφους συνιστω το:
    Heval by Jorgen Nicolai.
    ΥΓ: Ειναι Αγγλικη εκδοση ομως ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.