Δυο φορές μέσα σε μια βδομάδα ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε πως θα πρέπει τα μουσουλμανικά κράτη να τερματίσουν τις οικονομικές τους συναλλαγές με το Ισραήλ. Η πρώτη φορά ήταν στο πλαίσιο της συλλογικής απόφασης της Συνέλευσης Ισλαμικών Κρατών που συνήλθε έκτακτα στην Κωνσταντινούπολη στις 18 Μαΐου για να καταδικάσει την βίαιη αντίδραση του Ισραήλ κατά των διαδηλώσεων των Παλαιστινίων γύρω από το αμφιλεγόμενο ζήτημα του καθεστώτος της Ιερουσαλήμ. Εκεί αποφασίσθηκε να επιβληθεί οικονομικό μποϋκοτάζ κατά του Ισραήλ.
Η άλλη ήταν στο πλαίσιο της εκλογικής του καμπάνιας του πρόσφατα στο Σεράγεβο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Μετά την επιστροφή του ο υποψήφιος για την προεδρία Ερντογάν υποσχέθηκε πως μετά τις εκλογές της 24 Ιουνίου, η Τουρκία θα πάρει τις απαιτούμενες αποφάσεις για τον τερματισμό των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Τουρκία και Ισραήλ.
Δεν είναι τυχαίο που το ζήτημα των συναλλαγών μεταξύ μουσουλμανικών κρατών αλλά κυρίως μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έρχεται στην επιφάνεια με τα γεγονότα της Γάζας. Ενώ σε διμερές επίπεδο οι σχέσεις μεταξύ των δυο κρατών βρίσκονται στο ναδίρ και το υβρεολόγιο μεταξύ τους, σε όλα τα επίπεδα, "πάει καπνός", οι εμπορικές τους σχέσεις ανθούν. Και όσο υποκριτικά να είναι τα πράγματα στις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη, όπου η μόνη σεβαστή από όλους αρχή είναι αυτή της σκοπιμότητας, κάποτε έρχεται και ο λογαριασμός. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την υποκρισία.
Από όταν άρχισε την πιο πρόσφατη λεκτική του επίθεση κατά του Ισραήλ με την απόφαση του Τραμπ για την Ιερουσαλήμ, μετά στο συνέδριο των μουσουλμανικών κρατών στην Πόλη, και στην επίσκεψη του στο Σεράγεβο, ο Ερντογάν βρέθηκε αντιμέτωπος με τη διπρόσωπή του πολιτική. Τον Δεκέμβρη του 2017 η μεγαλύτερη σε απήχηση αγγλόφωνη εφημερίδα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, « The National», έγραφε: "Turkey and Israel's deep trade ties expose the emptiness of Erdogan's rhetoric over Jerusalem", (21/12/17).
Μέχρι όμως και τα βίαια επεισόδια στη Γάζα με τις δεκάδες νεκρούς, ο μεγάλος ηγέτης κατάφερνε να "παίζει πελλόν" στο ζήτημα αυτό. Κατάφερε, για παράδειγμα, στην αρχή της κρίσης στη Γάζα να αποτρέψει ψήφισμα της αντιπολίτευσης στην Εθνοσυνέλευση που ζητούσε τον τερματισμό πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων με το εβραϊκό κράτος.
Στην παρούσα φάση κυριαρχούν οι εντυπώσεις. Και σίγουρα ο Ερντογάν θα κερδίσει κάποιο σημαντικό ποσοστό ψήφων, λόγω της ρητορικής του υπέρ των Παλαιστινίων που πιθανόν να μην είχε, και που ίσως κάνει και τη διαφορά στις προεδρικές εκλογές. Κοντολογίς μπορεί να τον εκλέξουν ... οι Παλαιστίνιοι.
Θα συνεχίσει, όμως, να κοροϊδεύει τους μουσουλμάνους για πάντα; Αν αυτό εξαρτάται από τον ίδιο και το άμεσο του περιβάλλον η απάντηση είναι καταφατική. Αν εξαρτάται από τους εμπορικούς του εταίρους, τους Ισραηλινούς, η απάντηση είναι πιθανότατα και πάλιν καταφατική παρά το γεγονός πως αυξάνονται οι φωνές τόσο μέσα στο Ισραήλ όσο και στους Εβραίους της διασποράς πως το συνολικό κόστος και κυρίως η ηθική του διάσταση, δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτά.
Τι λένε η ιστορία και οι αριθμοί: Το ετήσιο καταγραμμένο εμπόριο μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είναι γύρω στα 5 δις δολάρια εκ των οποίων τα 2.5 αποτελούν τουρκικές εξαγωγές και το υπόλοιπο ισραηλινές. Εμπορικές συναλλαγές υπήρχαν ανέκαθεν μεταξύ των δυο κρατών από το 1948, αλλά οι περισσότερες υπήρξαν υπόγειες και αφορούσαν κυρίως στρατιωτικές συναλλαγές. Οι συναλλαγές αυξήθηκαν κατακόρυφα - δεκαπλασίαστηκαν- από το 1996 μέχρι το 2015 και οι ρυθμοί αυτοί συνεχίζονται. Το 1996 υπεγράφη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και το 1998 συμφωνία κατά της διπλής φορολογίας.
Όμως είναι η αθέατη, η μαύρη πλευρά των συναλλαγών που είναι η πιο ενδιαφέρουσα και που παραπέμπει και για τις δυο πλευρές στον ...διάβολο. Ανθούν αναμεταξύ τους οι "μαύρες συναλλαγές" με ιστορικό που πάει πολύ πίσω. Πριν και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και οι δυο χώρες έκαναν τα στραβά μάτια στη διακίνηση τουρκικών προϊόντων στις αραβικές χώρες μέσω Ισραήλ και ισραηλινών προϊόντων σε αραβικές χώρες και στο Ιράν μέσω Τουρκίας. Κατά περίπτωση άλλαζε στη "διαδρομή" η χώρα παραγωγής.
Μια έστω και επιφανειακή έρευνα μπορεί να τεκμηριώσει τη παραπάνω θέση. Όμως για τους σκοπούς του παρόντος κειμένου χαρακτηριστικό αλλά και ενδεικτικό της προσωπικής ιδιωτίας του Ερντογάν είναι το εμπόριο του ιρακινού κουρδικού πετρελαίου μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Είναι καταγραμμένο τα τελευταία χρόνια πως στις ντε φάκτο αυτόνομες περιοχές του ιρακινού Κουρδιστάν η τοπική κυβέρνηση (Kurdish Regional Government- KRG), με πρωτεύουσα την Αρπίλ, εξαγάγει το πετρέλαιο τύπου "Κιρκούρ" μέσω τουρκικού αγωγού από το μεσογειακό λιμάνι Τσεηχάν. Σχεδόν όλη η παραγωγή καταλήγει, με εκπτωτική τιμή, στο Ισραήλ. Δεν το αγοράζει το κράτος αλλά ιδιώτες έμποροι.
Σχεδόν τα δυο τρίτα του πετρελαίου που εισάγει το Ισραήλ είναι κουρδικό. Υπολογίζεται στα 3.8 εκ. βαρέλια ετησίως, με εισαγωγές περίπου 150,0000 βαρέλια τη μέρα. Όλο αυτό το πήγαινε-έλα μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ γίνεται με πλοία διαφόρων εθνικοτήτων (μεταξύ των οποίων και ελληνικά) αλλά κυρίως τουρκικά που τα διαχειρίζονται εταιρείες που ανήκουν στους δυο γιούς του Ερντογάν, τον Μπουράκ και τον Μπιλάλ. Ο τελευταίος έχει αποκαλυφθεί από τα Wikeleaks πως μέχρι πρόσφατα εμπορεύονταν το κλεμμένο από το Ισλαμικό κράτος πετρέλαιο από Συρία και Ιράκ, ενώ του έχει ανοιχτεί κατηγορητήριο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος στη Ιταλία.
Ιστότοποι, εταιρείες και οργανισμοί (Tankers.Tackers.com, Marine Traffic, Clipperdata, Gorran Movement) καταγράφουν όλη τη κίνηση των δεξαμενόπλοιων μεταξύ και Τουρκίας και Ισραήλ και τίποτα δεν είναι πλέον μυστικό. Μάλιστα πρόσφατα η Tankers.Trackers.com περιέγραψε με λεπτομέρειες πως τα γεμάτα με κουρδικό πετρέλαιο πλοία "εξαφανίζονται" για κάποια χρονικό διάστημα μεταξύ των δυο χωρών και επανεμφανίζονται άδεια έξω από τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ.
Ο πολυλογάς Ερντογάν απειλεί κατά καιρούς να τερματίσει αυτές τις συναλλαγές που θεωρούνται διεθνώς παράνομες διότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν έχει δώσει τις νενομισμένες άδειες στη τοπική κουρδική κυβέρνηση. Και ενώ πριν την κρίση στη Γάζα αλλά και τώρα, όποτε τίθεται το συγκεκριμένο ζήτημα ο Ταγίπ μένει στα λόγια. Είναι πολλά τα εκατομμύρια για το δικό του σόι!
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις λοιπές τουρκικές δοσοληψίες με το Ισραήλ. Η κλεπτοκρατική μηχανή του Ερντογάν έχει τα τελευταία χρόνια "κρατικοποίηση" πολλές εταιρείες και ΜΜΕ που ανήκουν σε "εχθρικά" προς τον Ερντογάν και το κόμμα του συμφέροντα. Άλλα έχουν κατασχεθεί και "παραχωρηθεί" στον άμεσο ισλαμικό του περίγυρο. Δεν είναι λίγοι οι αξιωματούχοι του κόμματος που πλουτίζουν με συναλλαγές με το Ισραήλ.
ΟΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Ολοκληρώνω με το εξής παράδειγμα. Υπάρχουν ημερησίως 12 αεροπορικές πτήσεις μεταξύ Τελ Αβίβ και Κωνσταντινούπολις. Εκτελούνται από τις "Τουρκικές Αερογραμμές" και την τουρκική "Pegasus". Για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της ώρας να αναπτύξω αλλά που έχουν να κάνουν με τουρκικά κέρδη, η ισραηλινή Ελ Αλ δεν πετά ή έχει ελάχιστες πτήσεις προς την Τουρκία.
Αν ο υπερασπιστής του Ισλάμ και των Παλαιστινίων ήθελε πραγματικά να τιμωρήσει το "διαβολικό" Ισραήλ, μια απαγόρευση ή έστω και ένας περιορισμός των πτήσεων μεταξύ των δυο κρατών, με επίκληση θεμάτων ασφάλειας, θα υπεραρκούσε. Στη περίπτωση όμως του Ερντογάν κυριαρχούν ο μαμωνάς και η πολιτική σκοπιμότητα. Που δεν κρατούν για πάντα, έστω και αν τις ευλογεί ο Αλλάχ.
Η άλλη ήταν στο πλαίσιο της εκλογικής του καμπάνιας του πρόσφατα στο Σεράγεβο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Μετά την επιστροφή του ο υποψήφιος για την προεδρία Ερντογάν υποσχέθηκε πως μετά τις εκλογές της 24 Ιουνίου, η Τουρκία θα πάρει τις απαιτούμενες αποφάσεις για τον τερματισμό των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Τουρκία και Ισραήλ.
Δεν είναι τυχαίο που το ζήτημα των συναλλαγών μεταξύ μουσουλμανικών κρατών αλλά κυρίως μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έρχεται στην επιφάνεια με τα γεγονότα της Γάζας. Ενώ σε διμερές επίπεδο οι σχέσεις μεταξύ των δυο κρατών βρίσκονται στο ναδίρ και το υβρεολόγιο μεταξύ τους, σε όλα τα επίπεδα, "πάει καπνός", οι εμπορικές τους σχέσεις ανθούν. Και όσο υποκριτικά να είναι τα πράγματα στις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη, όπου η μόνη σεβαστή από όλους αρχή είναι αυτή της σκοπιμότητας, κάποτε έρχεται και ο λογαριασμός. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την υποκρισία.
Από όταν άρχισε την πιο πρόσφατη λεκτική του επίθεση κατά του Ισραήλ με την απόφαση του Τραμπ για την Ιερουσαλήμ, μετά στο συνέδριο των μουσουλμανικών κρατών στην Πόλη, και στην επίσκεψη του στο Σεράγεβο, ο Ερντογάν βρέθηκε αντιμέτωπος με τη διπρόσωπή του πολιτική. Τον Δεκέμβρη του 2017 η μεγαλύτερη σε απήχηση αγγλόφωνη εφημερίδα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, « The National», έγραφε: "Turkey and Israel's deep trade ties expose the emptiness of Erdogan's rhetoric over Jerusalem", (21/12/17).
Μέχρι όμως και τα βίαια επεισόδια στη Γάζα με τις δεκάδες νεκρούς, ο μεγάλος ηγέτης κατάφερνε να "παίζει πελλόν" στο ζήτημα αυτό. Κατάφερε, για παράδειγμα, στην αρχή της κρίσης στη Γάζα να αποτρέψει ψήφισμα της αντιπολίτευσης στην Εθνοσυνέλευση που ζητούσε τον τερματισμό πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων με το εβραϊκό κράτος.
Στην παρούσα φάση κυριαρχούν οι εντυπώσεις. Και σίγουρα ο Ερντογάν θα κερδίσει κάποιο σημαντικό ποσοστό ψήφων, λόγω της ρητορικής του υπέρ των Παλαιστινίων που πιθανόν να μην είχε, και που ίσως κάνει και τη διαφορά στις προεδρικές εκλογές. Κοντολογίς μπορεί να τον εκλέξουν ... οι Παλαιστίνιοι.
Θα συνεχίσει, όμως, να κοροϊδεύει τους μουσουλμάνους για πάντα; Αν αυτό εξαρτάται από τον ίδιο και το άμεσο του περιβάλλον η απάντηση είναι καταφατική. Αν εξαρτάται από τους εμπορικούς του εταίρους, τους Ισραηλινούς, η απάντηση είναι πιθανότατα και πάλιν καταφατική παρά το γεγονός πως αυξάνονται οι φωνές τόσο μέσα στο Ισραήλ όσο και στους Εβραίους της διασποράς πως το συνολικό κόστος και κυρίως η ηθική του διάσταση, δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτά.
Τι λένε η ιστορία και οι αριθμοί: Το ετήσιο καταγραμμένο εμπόριο μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είναι γύρω στα 5 δις δολάρια εκ των οποίων τα 2.5 αποτελούν τουρκικές εξαγωγές και το υπόλοιπο ισραηλινές. Εμπορικές συναλλαγές υπήρχαν ανέκαθεν μεταξύ των δυο κρατών από το 1948, αλλά οι περισσότερες υπήρξαν υπόγειες και αφορούσαν κυρίως στρατιωτικές συναλλαγές. Οι συναλλαγές αυξήθηκαν κατακόρυφα - δεκαπλασίαστηκαν- από το 1996 μέχρι το 2015 και οι ρυθμοί αυτοί συνεχίζονται. Το 1996 υπεγράφη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και το 1998 συμφωνία κατά της διπλής φορολογίας.
Όμως είναι η αθέατη, η μαύρη πλευρά των συναλλαγών που είναι η πιο ενδιαφέρουσα και που παραπέμπει και για τις δυο πλευρές στον ...διάβολο. Ανθούν αναμεταξύ τους οι "μαύρες συναλλαγές" με ιστορικό που πάει πολύ πίσω. Πριν και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και οι δυο χώρες έκαναν τα στραβά μάτια στη διακίνηση τουρκικών προϊόντων στις αραβικές χώρες μέσω Ισραήλ και ισραηλινών προϊόντων σε αραβικές χώρες και στο Ιράν μέσω Τουρκίας. Κατά περίπτωση άλλαζε στη "διαδρομή" η χώρα παραγωγής.
Μια έστω και επιφανειακή έρευνα μπορεί να τεκμηριώσει τη παραπάνω θέση. Όμως για τους σκοπούς του παρόντος κειμένου χαρακτηριστικό αλλά και ενδεικτικό της προσωπικής ιδιωτίας του Ερντογάν είναι το εμπόριο του ιρακινού κουρδικού πετρελαίου μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Είναι καταγραμμένο τα τελευταία χρόνια πως στις ντε φάκτο αυτόνομες περιοχές του ιρακινού Κουρδιστάν η τοπική κυβέρνηση (Kurdish Regional Government- KRG), με πρωτεύουσα την Αρπίλ, εξαγάγει το πετρέλαιο τύπου "Κιρκούρ" μέσω τουρκικού αγωγού από το μεσογειακό λιμάνι Τσεηχάν. Σχεδόν όλη η παραγωγή καταλήγει, με εκπτωτική τιμή, στο Ισραήλ. Δεν το αγοράζει το κράτος αλλά ιδιώτες έμποροι.
Σχεδόν τα δυο τρίτα του πετρελαίου που εισάγει το Ισραήλ είναι κουρδικό. Υπολογίζεται στα 3.8 εκ. βαρέλια ετησίως, με εισαγωγές περίπου 150,0000 βαρέλια τη μέρα. Όλο αυτό το πήγαινε-έλα μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ γίνεται με πλοία διαφόρων εθνικοτήτων (μεταξύ των οποίων και ελληνικά) αλλά κυρίως τουρκικά που τα διαχειρίζονται εταιρείες που ανήκουν στους δυο γιούς του Ερντογάν, τον Μπουράκ και τον Μπιλάλ. Ο τελευταίος έχει αποκαλυφθεί από τα Wikeleaks πως μέχρι πρόσφατα εμπορεύονταν το κλεμμένο από το Ισλαμικό κράτος πετρέλαιο από Συρία και Ιράκ, ενώ του έχει ανοιχτεί κατηγορητήριο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος στη Ιταλία.
Ιστότοποι, εταιρείες και οργανισμοί (Tankers.Tackers.com, Marine Traffic, Clipperdata, Gorran Movement) καταγράφουν όλη τη κίνηση των δεξαμενόπλοιων μεταξύ και Τουρκίας και Ισραήλ και τίποτα δεν είναι πλέον μυστικό. Μάλιστα πρόσφατα η Tankers.Trackers.com περιέγραψε με λεπτομέρειες πως τα γεμάτα με κουρδικό πετρέλαιο πλοία "εξαφανίζονται" για κάποια χρονικό διάστημα μεταξύ των δυο χωρών και επανεμφανίζονται άδεια έξω από τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ.
Ο πολυλογάς Ερντογάν απειλεί κατά καιρούς να τερματίσει αυτές τις συναλλαγές που θεωρούνται διεθνώς παράνομες διότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν έχει δώσει τις νενομισμένες άδειες στη τοπική κουρδική κυβέρνηση. Και ενώ πριν την κρίση στη Γάζα αλλά και τώρα, όποτε τίθεται το συγκεκριμένο ζήτημα ο Ταγίπ μένει στα λόγια. Είναι πολλά τα εκατομμύρια για το δικό του σόι!
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις λοιπές τουρκικές δοσοληψίες με το Ισραήλ. Η κλεπτοκρατική μηχανή του Ερντογάν έχει τα τελευταία χρόνια "κρατικοποίηση" πολλές εταιρείες και ΜΜΕ που ανήκουν σε "εχθρικά" προς τον Ερντογάν και το κόμμα του συμφέροντα. Άλλα έχουν κατασχεθεί και "παραχωρηθεί" στον άμεσο ισλαμικό του περίγυρο. Δεν είναι λίγοι οι αξιωματούχοι του κόμματος που πλουτίζουν με συναλλαγές με το Ισραήλ.
ΟΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Ολοκληρώνω με το εξής παράδειγμα. Υπάρχουν ημερησίως 12 αεροπορικές πτήσεις μεταξύ Τελ Αβίβ και Κωνσταντινούπολις. Εκτελούνται από τις "Τουρκικές Αερογραμμές" και την τουρκική "Pegasus". Για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της ώρας να αναπτύξω αλλά που έχουν να κάνουν με τουρκικά κέρδη, η ισραηλινή Ελ Αλ δεν πετά ή έχει ελάχιστες πτήσεις προς την Τουρκία.
Αν ο υπερασπιστής του Ισλάμ και των Παλαιστινίων ήθελε πραγματικά να τιμωρήσει το "διαβολικό" Ισραήλ, μια απαγόρευση ή έστω και ένας περιορισμός των πτήσεων μεταξύ των δυο κρατών, με επίκληση θεμάτων ασφάλειας, θα υπεραρκούσε. Στη περίπτωση όμως του Ερντογάν κυριαρχούν ο μαμωνάς και η πολιτική σκοπιμότητα. Που δεν κρατούν για πάντα, έστω και αν τις ευλογεί ο Αλλάχ.
Φιλελεύθερος
>Στη περίπτωση όμως του Ερντογάν κυριαρχούν ο μαμωνάς και η πολιτική σκοπιμότητα<
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την ΕΕ και την Τουρκία. Μόλις το έγραψα στην προηγουμένη ανάρτηση, αλλά δεν έχει εμφανιστεί ακόμη, λόγο τού ανεξήγητου για μένα, μετριασμού σχολίων.
άρθρο απάντηση στους αφελιμ, show me the money που έλεγε ο συμπαθής πελάτης του Maguair.
ΑπάντησηΔιαγραφή